ارزش و اهمیت دعا در «ماه رجب» /از قرائت دعای «مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ» غافل نشویم
تاریخ انتشار: ۱۰ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۰۸۸۹۹۲
خبرگزاری میزان- یک کارشناس علوم قرآنی گفت: ماه رجب و مضامین ادعیه آن بیانگر پیام امید برای بندگان است. امید به بخشش گناهان، امید برای کسب فضیلت در پیشگاه خدا، امید به نزدیکی و بندگی امید، به برآمدن حاجات و امید به سعادت و رستگاری. ماه رجب ماهی خاص و ویژه است که در آن موحدان می‌دانند برای برآورده شدن حاجات باید به درگاه خداوند متوسل شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
میر احمدرضا حاجتی کارشناس علوم قرآنی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزای میزان پیرامون اعمال ماه رجب گفت: ماه رجب فرصت ارزشمندی برای کسب فضیلت است، فرصت‌هایی که در این ماه برای عبادت مطرح شده در ماه‌های دیگر دیده نمی‌شود.
وی در همین راستا ادامه داد: ماه رجب از جمله اعیاد مومنین و بهار ذکر الهی است، این بهار معنوی همراه با سلوک دل و روایتگر و بیانگر ارزش‌های نهفته در این ماه است، ماه رجب ماهی است که رحمت الهی همانند باران بر سربندگان خود می‌بارد و ملائک پروردگار در آسمان بندگان را به عبادت و دعا به درگاه خداوند برای بخشش گناهان و برآورده شدن حاجات هدایت می‌کنند.
حاجتی با اشاره به پیام ماه مبارک رجب تاکید کرد: ماه رجب و مضامین ادعیه آن بیانگر پیام امید برای بندگان است. امید به بخشش گناهان، امید برای کسب فضیلت در پیشگاه خدا، امید به نزدیکی و بندگی، امید به برآمدن حاجات و امید به سعادت و رستگاری، ماه رجب ماهی خاص و ویژه است که در آن موحدان می‌دانند برای برآورده شدن حاجات باید به درگاه خداوند متوسل شوند و دست نیاز به سوی پرودگار دراز کنند.
وی پیرامون مهمترین ادعیه ماه رجب بیان کرد: یکی از مهمترین ادعیه ماه رجب همان دعای «مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ» است که از زبان «امام صادق (ع)» نقل شده است: «یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ، وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ، یا مَنْ یُعْطِى الْکَثیرَ بِالْقَلیلِ، یا مَنْ یُعْطى مَنْ سَئَلَهُ، یا مَنْ یُعْطى مَنْ لَمْ یَسْئَلْهُ وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً، اَعْطِنى بِمَسْئَلَتى اِیَّاکَ، جَمیعَ خَیْرِ الدُّنْیا وَ جَمیعَ خَیْرِ الْأخِرَةِ، وَ اصْرِفْ عَنّى بِمَسْئَلَتى اِیّاکَ جَمیعَ شَرِّ الدُّنْیا وَ شَرِّ الْأخِرَةِ، فَاِنَّهُ غَیْرُ مَنْقُوصٍ مااَعْطَیْتَ، وَ زِدْنى مِنْ فَضْلِکَ یا کَریمُ؛ اى که براى هر خیرى به او امید دارم و از خشمش در هر شرى ایمنى جویم. اى که مىدهد عطاى بسیار در برابر طاعت اندک، اى که عطا کنى به هرکه از تو خواهد، اى که عطا کنى به کسى که از تو نخواهد و نه تو را بشناسد از روى نعمت بخشى و مهرورزى، عطا کن به من به خاطر درخواستى که از تو کردم، همه خوبى دنیا و همه خوبى و خیر آخرت را بگردان از من به خاطر همان درخواستى که از تو کردم، همه شر دنیا و شر آخرت را، زیرا آنچه تو دهى چیزى کم ندارد یا کم نیاید و بیفزا بر من از فضلت اى بزرگوار».
حاجتی به بزرگی و عظمت دعای «مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ» اشاره و تصرح کرد: در دعای «مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ» عظمت خداوند و لطف او به بندگانش گوش‌زد شده و همه را برای تمسک به پروردگار فرا می‌خواند، این دعا رحمتی بی منتها است که همه خلق را در بر گرفته و به آنها یادآوری می‌کند پس چه خسران وقتی ما چنین پروردگاری را داریم و دست نیاز و بندگی خود را به سوی آن دراز نمی‌کنیم.
وی به حدیثی از «پیامبراکرم (ص)» پیرامون جایگاه دعا در ماه رجب اشاره و اظهار کرد: پروردگار سبحان به «پیامبر گرامی اسلام (ص)» در سوره فرقان آیه ۷۷ می‌فرمایند: «قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ ۖ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزَامًا، بگو که اگر دعای شما و ناله و زاری و توبه شما نبود خدا به شما چه توجه و اعتنایی داشت؟ که شما کافران آیات حق را تکذیب کردید و به کیفر همیشگی آن گرفتار خواهید شد». این مهم نشان می‌دهد که جایگاه دعا برای بندگان تا چه میزان مهم است اگر دعایتان نباشد پروردگارم به شما ارجى و قدری نمی‌گذارد.
حاجتی خاطرنشان کرد: بهترین راه برقراری ارتباط بندگان با خداوند همین دعا است، دعا در ماه رجب امری مهم و ارزشمند است. دعا به گفته «پیامبر اکرم (ص)» سلاح انبیاء است، سلاحی که در سخت‌ترین شرایط همراه انبیاء بوده و به واسطه آن کارهای بزرگی انجام شده است. ثمرات بزرگ توحیدی، درس‌های دینی، نبوت امامت، عدل و معاد که با تعمق باید از آنان استفاده کرد.
انتهای پیام/
منبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: اینجا امام هادی علی النقی اخبار مذهبی ماه رجب ا ر ج وه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۰۸۸۹۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هر صبح و شام در آستانه مقدسه رضوی قرآن تلاوت نمایند / نگاهی به شواهد تاریخی درباره پیشینه قرائت قرآن در حرم مطهر امام رضا(ع)
پنجشنبه گذشته به رسم دیرینه، جلسات سنتی قرآن کریم در یکی از شبستان‌های مسجد گوهرشاد در قالب برنامه دارالحفاظ آغاز شد. در این جلسه که ساعت 4 صبح پنجشنبه 6اردیبهشت در مسجد گوهرشاد برگزار شد استاد سیدمرتضی سادات فاطمی به عنوان پیشکسوت و صدرالحفاظ آستان قدس رضوی دعوت شد تا استاد این جلسه سنتی قرآنی در حرم مطهر رضوی باشد. قرار زیبایی که بناست با حضور سایر اساتید پیشکسوت تکرار شود. به این بهانه مروری بر پیشینه برنامه‌های قرآنی حرم مطهر رضوی داریم.
قرائت قرآن در جوار بارگاه علی بن موسی‌الرضا(ع) سنتی به قدمت این صحن و سراست. نشان آن، قدیمی‌ترین قرآن وقفی این آستان است. سنتی که طی قرن‌ها به مرور شکل گرفت و به شکل مراسمی آیینی قد کشید. نشان به این نشان که در دوره صفوی حفاظ حرم مطهر دارای جایگاه ویژه‌ای بودند و واقفان برای پایداری سنت تلاوت در حرم علی بن موسی الرضا(ع) وقف‌های متعدد داشتند. یکی از این وقف‌ها مربوط به خواجه علاءالدین حاجی در عهد شاه طهماسب اول صفوی است که به تاریخ 993 قمری وقف و بخشی از درآمد آن صرف تأمین هزینه تلاوت قرآن در حرم مطهر شده تا حفاظ هر صبح و شام در روضه متبرکه، قرآن تلاوت کنند. سنتی دیرین که تا امروز ادامه دارد. کافی است سحرگاه به نیت زیارت به حرم مطهر رفته و پس از عرض ارادت، سری به مسجد گوهرشاد بزنید تا قاریان را نشسته به احترام ببینید و نوای ملکوتی قرآن را بشنوید که بر بال‌های ملائک تا آسمان می‌رود.
سنتی که از آغاز بود
قرائت قرآن در اماکن مقدس توصیه پسندیده‌ای است که در مزارات سرزمین‌های اسلامی از آغاز اسلام برقرار بوده است. با شکل‌گیری مشهدالرضا(ع) در قرن سوم هجری و حضور زائران بر گرد مرقد مطهر علی بن موسی‌الرضا(ع) قرائت قرآن نیز رایج بوده است. به نوشته مؤلف عیون اخبارالرضا(ع)، در قرن چهارم هجری زائران در کنار مرقد امام رضا(ع) قرآن تلاوت می‌کردند. ابن‌بابویه با واسطه از ابوعلی محمد بن معاذ و به نقل از ابوعمر و محمد بن عبدالله حاکم نوغان می‌نویسد: «مسافری از ری که نامه‌ای از بعضی سلاطین حمیر برای نصربن احمد امیر بخارا داشت، به زیارت حرم آمده، شب را در حرم به سر برد و بعد از نماز شروع به خواندن قرآن کرد».
قرآن‌های موجود در موزه آستان قدس رضوی با قدمت هزارساله خود شاهدی دیگر بر این ماجرا هستند. قدیمی‌ترین قرآن وقفی به شماره 3004 که به خط کوفی بر پوست آهو نوشته شده، متعلق به ابوالقاسم علی بن ناصرالدوله ابی‌الحسن محمد بن ابراهیم سیمجور است که به سال 363 وقف شده است. به جز این، دو قرآن دیگر نیز یکی وقف سلطان محمود غزنوی به تاریخ 393 قمری و دیگری مربوط به ابوالبرکات که در رمضان 421 قمری وقف شده است. غیر از تاریخ، نکته دیگری که در وقف‌نامه این قرآن آمده و از نظر اثبات تلاوت قرآن در این آستان دارای اهمیت است، تصریح به عدم خروج قرآن از حرم است. گفته می‌شود با گسترش این صحن و سرا و رونق مشهدالرضا(ع) به موازات توجه به خدمات رفاهی برای زائران، در خصوص نیازهای عبادی و زیارتی آنها نیز اندیشه می‌شده است. اما در این مورد تا قرن نهم هجری سندی در دست نیست و نخستین و قدیمی‌ترین خبر در این خصوص متعلق به برگزاری آیین قرائت قرآن در حرم مطهر به گزارش فضل‌االله روزبهان خنجی است که در شرح سفر زیارتی محمد خان شیبانی به مشهد، در وصف مراسم قرائت قرآن حفاظ نوشته است: «...و اشارت علیه سانح شد که حفاظ در بیرون قبه قرائت قرآن نمایند و فرمودند مکروه است در پایین قبر قرآن خوانند و تأکید نمودند که «... باید بعد از این، حفاظ مرقد مقدس رضوی در بیرون قبه تلاوت نمایند؛ به رعایت ادب اقرب است». سپس مولانا حافظ جامی، غزلی ترکی در هشت بیت در منقبت امام رضا(ع) با رخصت همایونی قرائت کرد و آن گاه حدیثی قدسی به اسناد مسلسل، به روایت حضرت رضا(ع) قرائت و ترجمه شد و همگان فیض بردند».
با مرور این شرح به جزئیات مهمی در خصوص مراسم قرائت در حرم مطهر رضوی می‌رسیم. نخست اینکه مراسمی اینچنین دارای سابقه بوده و در پایین پای حضرت اجرا می‌شده و پس از این زمان به مکانی دیگری منتقل شده‌است. جز این می‌توان درباره تشریفات مراسم نتایجی گرفت، مانند اینکه در پایان تلاوت قرآن، برنامه‌های دیگری مانند سخنرانی و شعرسرایی برقرار بوده و همچنین شرح احادیث انجام می‌شده است. اشعار و احادیثی که بعدها منشآت خواجه نصیر طوسی و مدایح دوازده امام جای آن را گرفت.
دارالحفاظ، رواقی برای حفاظ حرم مطهر
دیگر خبری که از قرن نهم می‌تواند در خصوص سنت تلاوت قرآن در حرم مطهر رضوی ذکر کرد، وجود رواق دارالحفاظ در حرم مطهر است. رواقی که گفته می‌شود به دست گوهرشاد بیگم در اوایل قرن نهم هجری ساخته شده و نامش را از حفاظ قرآن کریم حرم مطهر دارد. گفته می‌شود وجود این رواق و نامش نشان‌دهنده این است که مراسمی اینچنینی در عهد تیموریان و حتی در قرن هشتم نیز مرسوم بوده و به همین دلیل مکانی ویژه برای آن ساخته و تدارک دیده‌اند. دیگر شاهد و سند ماجرا نشان مصدری حافظ مسجد جامع گوهرشاد است که سلطان حسین میرزای بایقرا به نام خواجه حافظ حسینعلی (که از حافظان و قاریان بزرگ آن دوره خوراسان بوده) صادر کرده است و به موجب این حکم، او ریاست حفاظ بیت‌المغفره و مسجد جامع گوهرشاد را عهده‌دار شده است. برای فهم بیشتر از این سنت باید در تاریخ جلوتر بیاییم تا به عهد صفوی برسیم. در این دوره به خاطر وقف‌نامه‌هایی که عواید آن به این مراسم اختصاص یافته و همچنین اسنادی که درزمینه مواجب حفاظ و شرح هزینه برگزاری مراسم وجود دارد می‌توان به اصطلاحات مربوط به این مراسم رسید. اصطلاحاتی مانند صدرالحفاظ، حافظ، سلطان القراء و صدر القراء که به جایگاه و اهمیت حافظان قرآن و این مراسم در عهد صفوی اشاره دارد. گفته می‌شود حفاظ در عهد صفوی زیر نظر خادم‌باشی و همچنین سرکشیک که متولی این مراسم بود، خدمت می‌کردند. براساس این وقف‌نامه‌ها حفاظ در دو دسته «حفاظ بالاسرمبارک» و «حفاظ حرم مطهر» زیر نظر مسئولان به تلاوت قرآن و ادعیه می‌پرداختند. شرح این وقف‌نامه‌ها مفصل است و در مجالی دیگر به آن خواهیم پرداخت.
آزاده خلیلی
ام فهد، زن مشهور عراقی کیست و چرا کشته شد؟